Substytuty skóry uzyskiwane dzięki technologiom bioinżynieryjnym
Obecnie w leczeniu zmian skórnych stosuje się autologiczne i alogeniczne przeszczepy skóry obejmujące transplantację skóry z jednego miejsca w inne u tej samej lub genetycznie nieidentycznej osoby. Ze względu na ograniczoną dostępność tkanki dawcy oraz ryzyko powstania infekcji w przypadku zmian skórnych spowodowanych oparzeniami i chronicznie pojawiającymi się owrzodzeniami poszukiwane są techniki alternatywne. W ramach projektu INTELLISCAF podjęto próbę udoskonalenia dziedziny, jaką jest chirurgia rekonstrukcyjna skóry, poprzez stworzenie substytutów skóry składających się zarówno z części dermalnych, jak epidermalnych. Podczas prób utworzenia ekwiwalentów skóry o pełnej grubości badano możliwość zastosowania bioresorbowalnych polimerów syntetycznych. Polikwas mlekowy (PLA) oraz tlenek polietylenu (PEO) to polimery, które uznawane są za związki ulegające rozkładowi. Udowodniono jednak, że doskonale sprawdzają się jako tymczasowe narzędzia terapeutyczne. Warstwy wykonane z kopolimerów PLA/PEO szybko ulegały rozkładowi w ludzkim ciele, co pozwalało na wyeliminowanie obcego materiału pomocniczego w czasie regeneracji tkanki skórnej. Zastosowanie polimerów syntetycznych pozwoliło również na przystosowanie ich właściwości mechanicznych odpowiednio do wymagań klinicznych oraz procesu leczenia i ograniczenie ryzyka przenoszenia chorób zakaźnych. Procesy poliferacji i adhezji ludzkich komórek skóry na nowoopracowanych warstwach polimerowych zostały ocenione na podstawie testu MTT oraz za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego. Okazało się, że tlenek polietylenu to materiał odpowiedni dla kultur fibroblastów syntetyzujących główny składnik strukturalny skóry właściwej jakim jest kolagen. Zwiększona adhezja fibroblastów zapewnia natomiast obiecujące możliwości w zakresie przenoszenia hodowanych keratynocytów, które tworzą naskórek. Ośrodek Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) opatentował technologię syntetyzowania warstw składających się z kopolimerów PLA/PEO. Pracownicy tego centrum mają nadzieję, że w przyszłości stosowane obecnie autologiczne i alogeniczne przeszczepy skóry zostaną wyparte przez implanty polimerowe wyznaczające nowy kierunek w zakresie mocowania komórek do tkanki skórnej w celu jej regeneracji.