Kucie metali w niższych temperaturach
Kucie metalu wielu osobom kojarzy się z warsztatem kowalskim. Praca wykonywana przez kowala, tj. rozgrzewanie i formowanie metalu, rzeczywiście pozostaje ważna po dziś dzień, a techniki przemysłowe są na niej wzorowane. Kucie na gorąco wymaga rozgrzania metalu do bardzo wysokiej temperatury, a tym samym dużych nakładów energetycznych. Ponadto, wysoka temperatura powoduje obniżenie jakości powierzchniowej i straty materiałowe, jak również powstawanie tlenkowej "łuski". Aby zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko i koszty oraz jednocześnie poprawić precyzję i jakość wyrobu końcowego, producenci sięgają po techniki kucia na półgorąco. Kucie na półgorąco jest z powodzeniem stosowane do wytwarzania elementów symetrycznych wokół danej osi (symetria obrotowa). Europejscy naukowcy, chcąc rozszerzyć zastosowanie tej technologii na elementy nieposiadające symetrii obrotowej, wzięli udział w projekcie "Projektowanie łańcucha procesu kucia na półgorąco" (Desproch). Posługując się oprogramowaniem CAD, naukowcy przeanalizowali wymagania i dostosowali wybrane geometrie pod kątem techniki kucia na półgorąco. Sekwencje procesu formowania przeanalizowano przy pomocy symulacji przepływu materiałów, wykorzystując analizę elementów skończonych (FEA), w której bardzo drobne ("skończone") elementy materiału są badane oddzielnie pod kątem wzajemnego oddziaływania. Po zaprojektowaniu i wyprodukowaniu niezbędnych narzędzi oraz zaprojektowaniu układu łańcucha produkcyjnego, przetestowano całą linię produkcyjną. Opracowano specyfikacje kontroli jakości dla tego celu, jak i dla ogólnych procesów produkcyjnych. Konsorcjum Desproch z powodzeniem zbudowało linię produkcyjną do kucia na półgorąco długich części o asymetrii obrotowej. Naukowcy zwiększyli tym samym liczbę części, do obróbki których można stosować tę ekonomiczną i przyjazną dla środowiska technikę, uzyskując wysokiej jakości części w krótszym czasie i przy mniejszej ilości odpadów.
