Czerpanie zysków z nawadniania deficytowego Nawadnianie deficytowe (DI) to metoda irygacji polegająca na dostarczaniu wody tylko na tych etapach rozwoju upraw, na których są one narażone na wysuszenie. W ramach finansowanego przez UE projektu zbadano wykorzystanie nawadniania deficytowego w basenie Morza Śródziemnego. Zmiana klimatu i środowisko © Thinkstock Właściwe zastosowanie nawadniania deficytowego wymaga gruntownego zrozumienia zależności między nawadnianiem a wydajnością upraw oraz gospodarczych konsekwencji mniejszych zbiorów. W regionach, w których zasoby wody są ograniczone, czasami bardziej opłacalne jest zoptymalizowanie zużycia wody niż zbioru plonu przypadającego na jednostkę gruntu. Celem multidyscyplinarnego konsorcjum działającego w ramach projektu "Nawadnianie deficytowe dla śródziemnomorskich systemów rolnych" (DIMAS) było przeprowadzenie oceny koncepcji nawadniania deficytowego w celu zmniejszenia ilości wody służącej do nawadniania przy jednoczesnym utrzymaniu zysków uzyskiwanych przez rolników. Zespołowi projektu DIMAS udało się opracować model symulacyjny oparty na danych terenowych pochodzących z testów przeprowadzanych w zróżnicowanych warunkach niedoboru wody w obrębie najważniejszych nawadnianych upraw w basenie Morza Śródziemnego. Badanie objęło uprawy pszenicy, słonecznika, bawełny, oliwek, pistacji oraz owoców cytrusowych. Przy opracowywaniu modelu kierowano się wytycznymi zdefiniowanymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Zespół projektu DIMAS przedstawił również obszerny zbiór zaleceń oraz praktyk związanych z nawadnianiem deficytowym, pozwalających na zapewnienie zrównoważonego charakteru wdrażanych metod. Uwzględniono również czynniki fizyczne, socjoekonomiczne i kulturowe. Połączenie wyników symulacji i modeli optymalizacji gospodarczej pozwoliło zespołowi projektu DIMAS na opisanie warunków potrzebnych do wykorzystania nawadniania deficytowego na konkretnych obszarach. Informacje zostały rozpowszechnione w obrębie różnych systemów rolnych. Można spodziewać się odpowiedzi ze strony stowarzyszeń rolniczych i instytucji zajmujących się nawadnianiem. Oczekuje się, że wyniki tych wyczerpujących badań zaowocują bardziej przemyślanym wykorzystaniem dostępnych zasobów wodnych. To udoskonalenie niewątpliwie wpłynie na zmniejszenie problemów środowiskowych. Zwiększenie wykorzystania nawadniania deficytowego będzie miało pozytywne konsekwencje dla zrównoważonego rozwoju w rolniczym sektorze Morza Śródziemnego.
