W jaki sposób inhibicja białka Suv420h może wkrótce pomóc w leczeniu otyłości
Podejrzewano to, ale brak było na to dowodów: rola Suv420h w regulacji metabolizmu może być pierwszym krokiem na drodze do nowych, skuteczniejszych sposobów leczenia otyłości i syndromu metabolicznego. Dzięki testom na myszach zespół pracujący nad projektem ustalił, że u organizmów pozbawionych białek Suv420h metabolizm funkcjonuje sprawniej. Są one również odporne na otyłość spowodowaną żywieniem. Ekscytujące wyniki „Myszy bez enzymów Suv420h1 i Suv420h2, karmione pożywieniem o wysokiej zawartości tłuszczu, przybrały na wadze mniej niż myszy z grupy kontrolnej, u których wydzielanie enzymów funkcjonowało normalnie”, stwierdza dr Simona Pedrotti, naukowiec z tytułem doktora z HSR Research i koordynatorka projektu EASY (Epigenetic approach for the treatment of obesity). „Wyraźnie pokazuje to, że regulatory epigenetyczne Suv420h kontrolują metabolizm i masę ciała w odpowiedzi na bodźce środowiskowe”. Przed realizacją projektu wiedziano, że czynniki środowiskowe modulują nieprawidłową ekspresję kilku kluczowych genów poprzez mechanizmy epigenetyczne. W przypadku otyłości i innych zaburzeń metabolicznych czynniki związane z dietą zdają się zmieniać epigenom kilku ludzkich tkanek ważnych dla metabolizmu. To z kolei może wpłynąć na ekspresję genów i patogenezę. „Najbardziej ekscytującym aspektem naszych ustaleń jest to, że białka Suv420h regulują metabolizm poprzez bezpośrednie hamowanie ekspresji PPAR-γ, głównego regulatora transkrypcyjnego odpowiadającego za magazynowanie lipidów i homeostazę glukozy. Bardzo nas to zainteresowało. Choć ligandy PPAR-γ z grupy tiazolidinedionów są już teraz wykorzystywane jako czynnik uczulający na insulinę w leczeniu cukrzycy, ich wykorzystanie ograniczały niepożądane efekty. Efekty te obejmowały niewydolność serca, zatrzymywanie płynów i kruchość kości. Z kolei uzyskane przez nas wyniki wskazują, że skoncentrowanie się na Suv420h może pomóc oddzielić zalety aktywacji PPAR-γ od jej skutków ubocznych”, wyjaśnia dr Pedrotti. Sytuacja po zredukowaniu Suv420h Zespół odkrył, że oprócz poprawy w funkcjonowaniu metabolizmu redukcja Suv420h wiąże się również z kilkoma skutkami odczuwanymi przez cały organizm. U myszy pozbawionych białek Suv420h w rzeczy samej zaobserwowano zwiększoną liczbę „beżowych” adipocytów w białej tkance tłuszczowej. „Beżowy adipocyt to rodzaj komórki tłuszczowej zdolny wytwarzać ciepło i zwiększać wydatki energetyczne. Komórka ta ma cechy zarówno białych komórek tłuszczowych (akumuluje energię), jak i brunatnych komórek tłuszczowych (wytwarza ciepło). Beżowy adipocyt budzi ostatnio duże zainteresowanie z uwagi na swoją zdolność przekształcania energii”, stwierdza dr Pedrotti. Redukcja białek Suv420h u myszy skutkuje również zwiększeniem ekspresji genów kodujących wydzielane białka, o których wiadomo, że działają na inne tkanki i stymulują wydatki energetyczne. Wszystkie te ustalenia sugerują poprawę funkcjonowania metabolizmu po redukcji Suv420h. Konsorcjum odpowiedzialne za projekt poszło o krok dalej – opisało pierwszy epi-lek mogący aktywować działanie metaboliczne brunatnych komórek tłuszczowych, zaburzone w przypadku otyłości. Konsorcjum ustaliło, że inhibicja Suv420h nie jest toksyczna dla brunatnych adipocytów. Wystarczy również, by aktywować zarówno ekspresję PPAR-γ, jak i oddychanie mitochondrialne. Inhibicja in vivo nie jest póki co możliwa, jednak zespół pracuje obecnie nad sposobami rozwiązania tego problemu. Projekt, realizowany przy wsparciu programu „Maria Skłodowska-Curie”, ma zostać ukończony pod koniec 2019 roku. Tym czasem zespół zamierza zbadać, czy redukcja Suv420h również ma korzystny wpływ na inne schorzenia metaboliczne, zwłaszcza cukrzycę.
