Wspieranie inkluzywności w edukacji naukowej
Działania w zakresie edukacji naukowej są zbyt często podejmowane bez uwzględnienia kwestii wykluczenia, stereotypów, a nawet segregacji. W rezultacie obywatele UE z różnych środowisk, w tym dzieci, mają ograniczony dostęp do wiedzy naukowej lub postrzegania jako eksperci naukowi, co ogranicza ich rolę jako społecznych punktów odniesienia. Finansowany ze środków UE projekt C4S(odnośnik otworzy się w nowym oknie) bada relacje między nauką a społeczeństwem, koncentrując się na społecznościach znajdujących się w sytuacji zagrożenia, aby zapewnić im widoczność, sprawiedliwą reprezentację i równy dostęp do nauki. Ma również na celu poprawę bazy wiedzy na temat włączającej edukacji naukowej poprzez badania pilotażowe przeprowadzone w 6 lokalnych ośrodkach.
Praca z różnymi wrażliwymi społecznościami
W ramach projektu C4S utworzono sześć lokalnych centrów. Są to: Bruksela(odnośnik otworzy się w nowym oknie), Budapeszt(odnośnik otworzy się w nowym oknie), Manresa(odnośnik otworzy się w nowym oknie), Mediolan(odnośnik otworzy się w nowym oknie), Sofia(odnośnik otworzy się w nowym oknie) i Wiedeń(odnośnik otworzy się w nowym oknie). Mają za zadanie pobudzenie inicjatyw w zakresie włączającej edukacji naukowej (ISE) na różnych terytoriach lokalnych. Celem projektu C4S było również zapewnienie wsparcia, widoczności i głosu ekspertom z różnych społeczności docelowych. Osiągnięto to poprzez stronę internetową i sieci społecznościowe, a także warsztaty i seminaria mające na celu budowanie świadomości wśród nauczycieli i wychowawców na temat korzyści płynących z zagadnień ISE. Centra przeprowadziły różne działania pilotażowe w celu zebrania danych na temat możliwych działań ISE i strategii pedagogicznych oraz sprawdzenia, w jaki sposób zróżnicowane żywe laboratoria w społecznościach wpłynęły na terytoria dzięki interwencjom dzieci i młodzieży. „Nauczyliśmy się, że wdrażanie projektu to nie tylko wykonywanie zadań. Chodzi również o nauczenie się, jak współtworzyć zespół ludzi, który wierzy w taki projekt, i tego wszystkiego, co się z tym wiąże” — mówi koordynator projektu Gabriel Lemkow Tovias. „Musieliśmy też nauczyć się oduczać. Musieliśmy nauczyć się, jak wykrywać istniejące wobec różnych społeczności bariery, które tak często uznawaliśmy za naturalne i niewidoczne, oraz jak je pokonywać".
Podnoszenie świadomości instytucjonalnej na temat włączającej edukacji naukowej
„Jednym z celów tego projektu C4S było uzyskanie wyników z naszych projektów pilotażowych i wyciągnięcie wniosków z różnych lokalnych inicjatyw, aby móc je przenieść — lub ułatwić ich przeniesienie — do innych realiów UE i społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji” — stwierdza Lemkow Tovias. „Mamy nadzieję, że tak się stanie po zakończeniu C4S i że takie przeniesienie będzie miało realny wpływ”. W trakcie prowadzenia działań zespół C4S starał się wywrzeć jak największy wpływ, zamiast skupiać się na dyskusjach teoretycznych. W tym celu opracowali publikację „Style Guide on Inclusive Science Communication" (Przewodnik redakcyjny dla włączającej komunikacji naukowej) skierowaną do dziennikarzy i osób zajmujących się komunikacją, zainteresowanych tworzeniem bardziej włączającego rodzaju dziennikarstwa i komunikacji naukowej. Ponadto przygotowali temat „Włączającej Edukacji Naukowej” i opublikowali w formie Białej Księgi, skierowanej w szczególności do decydentów, przedstawicieli instytucji i nauczycieli. Ten rozbudowany zasób zawiera zalecenia i mapy drogowe do wdrażania zmian, które miałyby realny wpływ na pobudzenie inicjatyw ISE w zakresie polityki, interwencji instytucjonalnych i pedagogicznych. Wreszcie, zespół C4S uruchomił stronę „International Observatory on Inclusive Science Education”(odnośnik otworzy się w nowym oknie), która ma zapewniać stabilną i potężną platformę do kontynuowania naszych badań i rozpowszechniania inicjatyw i zasobów ISE. „Mamy nadzieję, że wszystkie te wyniki zostaną wykorzystane i będą stanowić punkt odniesienia w nadchodzących latach, umożliwiając nam dalsze dążenie do bardziej sprawiedliwego, równościowego i współuczestniczącego podejścia do edukacji naukowej” — podsumowuje Lemkow Tovias.