Kiedy trzeba wyrzucić żywność?
„Bardzo ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy terminem minimalnej trwałości («najlepiej spożyć do») a datą przydatności do spożycia («należy spożyć do»)” — wyjaśnia Rokx, koordynator projektu badawczo-rozwojowego w firmie Storex, specjalizującej się w atmosferach ochronnych, które przedłużają trwałość żywności. Pierwsza data jest jest wskaźnikiem jakości, który pokazuje kiedy produkt ma najlepsze właściwości pod względem smaku i konsystencji. Jak podkreśla Rokx, żywność po tym terminie często jest nadal bezpieczna i jadalna, a podany okres można nieco przedłużyć. Druga z tych dat wiąże się z bezpieczeństwem i jest używana w przypadku psujących się produktów, takich jak mięso i nabiał, które mogą być szkodliwe dla zdrowia, jeżeli są przeterminowane. Rokx dodaje też, że jednym z najbardziej przydatnych sposobów na podjęcie decyzji o wyrzuceniu jedzenia jest użycie swoich zmysłów. Nasz węch i smak to precyzyjnie dostrojone, doskonalone przez miliony lat ewolucji czujniki substancji chemicznych w żywności i powietrzu. Jeśli coś jest po terminie minimalnej trwałości, ale nadal pachnie dobrze, prawdopodobnie nadal nadaje się do spożycia. Natomiast jeśli wygląda i pachnie nieprzyjemnie, to raczej pora się z tym rozstać. Jabłko w misce z owocami może być obite albo miękkie w jednym miejscu — po odkrojeniu cała reszta nadaje się do zjedzenia. Jednak po pewnym czasie może zacząć gnić, wpływając na smak całego owocu. (Chociaż miejmy nadzieję, że jedno zepsute jabłko nie spowoduje zepsucia wszystkich owoców). W ramach finansowanego ze środków UE projektu MAX-FRESH Rokx i jego współpracownicy opracowali pierwszy automatyczny czujnik zdolny do wykrywania i ostrzegania o lotnych gazach, które wydzielają się podczas dojrzewania, fermentacji lub gnicia produktów. Zespół pracuje nad ulepszeniem tego czujnika, aby skalibrować go dla każdego z około 300 gazów, o których wiadomo, że są związane z zapachem — ważnym wskaźnikiem jakości żywności. Naukowcy mają nadzieję, że wkrótce będą w stanie za ich pomocą wykrywać od 80 do 100 substancji lotnych. Czy taki system mógłby istnieć w naszych domowych lodówkach i pomagać nam podejmować decyzje? Nie w najbliższej przyszłości — zauważa Rokx — ponieważ czujniki te są dość drogie. Udziela jednak kilka wskazówek, które pozwolą zachować świeżość żywności przez dłuższy czas. Przechowywanie produktów we właściwych miejscach w lodówce może pomóc w utrzymaniu ich świeżości, a to, jak dodaje Rokx, nie zawsze jest wystarczająco zrozumiale wyjaśnione. Jeżeli zapełnimy lodówkę całkowicie, wkładając wszystko na raz, schłodzenie produktów do odpowiedniej temperatury potrwa dłużej, co może się odbić na niektórych z nich. Wpływ może mieć nawet pozostawienie otwartych drzwi lodówki na minutę (na przykład, w czasie gdy robimy kawę). Dobrym pomysłem jest też planowanie posiłków w sposób przemyślany, ponieważ pozwala uniknąć wielu pozostawiania wielu niedojedzonych produktów, których stan pod koniec tygodnia staje się wątpliwy. Rokx sugeruje, że producenci na opakowaniach określonych rodzajów żywności mogliby umieszczać wskazówki, które mogłyby pomóc w ocenie, czy produkt nadal nadaje się do spożycia. Jak tłumaczy: „Czasami można zrobić szybki test, aby sprawdzić, czy coś jest nadal jadalne”. Na przykład zepsute jajka w szklance wody wypłyną na powierzchnię. Dzięki takiemu sprawdzianowi nie zrujnujemy sobie śniadania. Kliknij tutaj, jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o badaniach prowadzonych przez Eugene’a Rokxa: „Zautomatyzowany czujnik wykrywający psucie się przechowywanej żywności”.